2.3 Τεχνολογία

Η περιρρέουσα νοημοσύνη περιγράφει ένα περιβάλλον στο οποίο συνυπάρχουν ως υποδομή διάφορες Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών και εξειδικευμένες διεπαφές, μέσα από τις οποίες οι άνθρωποι χρησιμοποιούν εφαρμογές και υπηρεσίες χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι αλληλεπιδρούν με την τεχνολογία. Συνεπώς, οι υπολογιστές, αν και εμφανίζονται ως σύνολο και όχι ως ορατά τοπικά χωριστά αντικείμενα, αποτελούν αναπόσπαστα μέρη της πραγματικότητας. Αντικείμενα της καθημερινής μας ζωής, σε συνδυασμό με πληροφορίες της τεχνολογίας, γίνονται υβριδικά αντικείμενα, αντικείμενα δηλαδή με σκέψη, ή αλλιώς έξυπνες συσκευές “smartdevices” (Gershenfeld 1999). Συνεπώς, ο πραγματικός κόσμος είναι μια διεπαφή, ικανή να γίνει αρωγός των καθημερινών ασχολιών και των επαγγελματικών καθηκόντων (Remagninoetal. 2005). Πρέπει δηλαδή οι υπολογιστές και οι φορητές συσκευές να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα των κατόχων τους και να μην πιέζουν τους χρήστες σε έναν κόσμο υπολογιστών. Γενικά, μπορούμε να πούμε ότι η περιρρέουσα νοημοσύνη χρησιμοποιείται στην υποστήριξη των ανθρώπων, παρέχοντας τους πληροφορίες και την καθοδήγηση όπου και όποτε την χρειαστούν (Weberetal. 2005).

Για να συνδυάσουμε αυτά τα περιβάλλοντα, υπάρχουν δύο κύριες πτυχές που θα πρέπει να επικεντρωθούμε.

Κατ’ αρχήν, ένα περιβάλλον περιρρέουσας νοημοσύνης πρέπει να γνωρίζει και να υποστηρίζει τις ανθρώπινες ανάγκες επιτρέποντας μεμονωμένες διαμορφώσεις υπηρεσιών. Για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει το περιβάλλον να προσφέρει ένα μεγάλο βαθμό εξατομίκευσης.

Επίσης, τα συστήματα αυτά θα πρέπει να προσφέρουν οποιαδήποτε ώρα και παντού την ικανότητα του προγραμματισμού. Επομένως, τρεις διαστάσεις πρέπει να ληφθούν στο λογαριασμό κάθε χρήστη: η κινητικότητα του χρήστη, το υλικό (hardware) και το λογισμικό (software).